یادگیری فعالیت محور و پیامدهای آن در آموزش دانشجویان پرستاری

مقدمه: امروزه با رشد و تغییرات سریع دانش، فناوری و افزایش آگاهی مشتریان نظام مراقبت بهداشتی، محیط‌های بالینی و یادگیری مبتنی بر فعالیت از اهمیت بیش‌تری برخوردار شده است. از این رو تغییر در رویکرد آموزشی دانشجویان و هدایت آنان به سوی توانمند سازی به روش خود هدایت شده ضروری است. هدف از این مطالعه، مروری بر یادگیری فعالیت محور و پیامدهای آن در آموزش دانشجویان پرستاری است. روش کار: مقاله حاضر یک مطالعه مروری نقلی است که با استفاده از مقالات علمی- تحقیقاتی از طریق جستجوی کتابخانه‌ای (دیجیتال و دستی)، بانک‌های اطلاعاتی Medline، PubMed، Pro quest، SID، Iran doc و برخی متون فارسی بین سال‌های 1999 تا 2012 انجام شد. از واژگان کلیدی یادگیری مبتنی بر فعالیت، آموزش پرستاری، یادگیری بالینی، آموزش دانشجویان و محیط بالینی برای جستجو استفاده شد. در این مطالعه از بین بیش از 250 عنوان مقاله انتخابی، در نهایت سی مقاله مورد بررسی قرار گرفت. یافته ها: نتایج بررسی بیانگر این است که یادگیری فعالیت محور در آموزش پرستاری بر اهمیت و نقش محیط‌های بالینی و مربیان پرستاری تاکید فراوانی دارد. پیامد های ناشی از کاربرد این رویکرد آموزشی به عنوان راه کار مناسب برای پر کردن شکاف آموزش نظری و بالینی، یادگیری همیشگی، خود راهبری، خود شکوفائی و کسب دانش جدید از تجارب موجود در موقعیت‌های مختلف حرفه ای است. نتیجه گیری: رویکرد آموزشی فعالیت محور متناسب با فلسفه آموزشی نوین برای آموزش پرستاران نیاز است. بنابراین توصیه می‌شود مسئولین آموزش پرستاری ضمن طراحی و تبیین برنامه های آموزشی بر اساس این رویکرد، به ارتقا محیط‌های بالینی نیز توجه خاصی داشته باشند.